Seni Rumi'de ararım,sen Hamuşsun... - 12 Ağustos 2015

Sana yazmalara doymuyorum.Kalemimden gözyaşı gibi geliyor sözler.
Bu lanet şehirde senin adımların duruyor.Yanımda bitiveriyorsun.
Elimi uzatıyorum yoksun,elimi neye sürsem kokun var.
Ama yoksun.Sonra elim bir kitaba çarpıyor.'RUMİ'.
Bizi onlara benzetişin geliyor aklıma.
Nerdesin?
Beni bu lanet şehirde yalnız bıraktın.Ben bu şehirde nasıl nefes alacağım!
Vay benim şükredemediğim adalet!
Affet beni...Dilimde yalnız onun adı var.
Gözümden cümleler gibi akıyor tuzlu suyum.
Oysa ki onun bana dönüşü yok.
KAybettiğim yeter,yalnız onuı kazanmak isterim diyesim geliyor.
Ne işim vardı benim sensiz burada.Alıyorum kitabı.
Seninle bir bardak buzluı suyu paylaştığım masanın karşısına oturuyorum.
Seni arıyorum.Başlıyorum kitaba.Saatlerce.
Hem ağlayıp hem okuyorum.
Seni RUMİ'DE ARARIM.Tıpkı hamuşanlığa susamış gibisin.
Oysa giden şemsti.
Hatırlarmısın yakarışlarımı.Başlıyorum kitabın kenarına kaalamaya.
Yeni bir yakarışa başlıyorum o günden sonra.
Belki dönersin diye,ne yapayım seni Rumi'de arıyorum.
Sahi ben sen gelmezasen bu lanet şehirde ne yapacağım?
Ne olur dön ey Hamuşan,yoksa ben seni Rumi'de ararım:

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

FOTOĞRAFIN VE YAZININ HER HAKKI ÖZNUR T. ÇELEBİYE AİTTİR!KULLANILMASI YASAKTIR!